«...μυστήρια περίπτωση είμαι, ας πω στριμμένος».
Μια ολόκληρη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Μια ζωή συνέπειας και σοβαρότητας. Η άρνησή του για δεύτερη φορά να δεχτεί το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, αυτή τη φορά δεν πέρασε αθόρυβα και τον έφερε στο κέντρο της δημοσιότητας. Το τσαγανό του έγινε πρωτοσέλιδο. Προς έκπληξη όλων μας βρέθηκε μέχρι και σε τηλεοπτικό παράθυρο και η στάση του έγινε αντικείμενο εμφύλιου. Ο Γιώργος Τούλας τον συνάντησε και το αποτέλεσμα ήταν μια απολαυστική συνέντευξη.
- Πρόσωπο των ημερών μετά την άρνηση του κρατικού λογοτεχνικού βραβείου; Ναι. Είμαι μια χαρά, όμως. Ψοφάνε τα media, τα μύδια, τα στρείδια και ίσως και τα αρχίδια. Αυτό το γελοίο βραβείο ήθελαν και πέρσι να μου το δώσουν αλλά κατάφερα να μη γίνει θόρυβος. Ο προηγούμενος πρόεδρος ήταν σοβαρό πρόσωπο, κατάλαβε. Ετούτοι το κάνανε χωρίς να μου πουν κουβέντα. Και πριν σαράντα χρόνια η ίδια δουλειά έγινε. Και επί χούντας κινδύνευσα να συλληφθώ γιατί η άρνηση μου να πάρω το βραβείο θεωρήθηκε τότε αντίσταση κατά της χούντας. Και η πιο δημοκρατική κυβέρνηση να μου το έδινε θα το αρνιόμουν. Ρώτα με τίποτε άλλο γιατί μπαίλντισα με αυτά. Πήγαινα στο δρόμο, με σταματούσαν άγνωστοι και με φιλούσαν. Μου έλεγαν έχουμε ανάγκη από τέτοια, δεν το κάνουμε για πλάκα. Φοβούμαι ότι στο μέλλον θα χειροτερέψει το πράμα.
Μια ολόκληρη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Μια ζωή συνέπειας και σοβαρότητας. Η άρνησή του για δεύτερη φορά να δεχτεί το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, αυτή τη φορά δεν πέρασε αθόρυβα και τον έφερε στο κέντρο της δημοσιότητας. Το τσαγανό του έγινε πρωτοσέλιδο. Προς έκπληξη όλων μας βρέθηκε μέχρι και σε τηλεοπτικό παράθυρο και η στάση του έγινε αντικείμενο εμφύλιου. Ο Γιώργος Τούλας τον συνάντησε και το αποτέλεσμα ήταν μια απολαυστική συνέντευξη.
- Πρόσωπο των ημερών μετά την άρνηση του κρατικού λογοτεχνικού βραβείου; Ναι. Είμαι μια χαρά, όμως. Ψοφάνε τα media, τα μύδια, τα στρείδια και ίσως και τα αρχίδια. Αυτό το γελοίο βραβείο ήθελαν και πέρσι να μου το δώσουν αλλά κατάφερα να μη γίνει θόρυβος. Ο προηγούμενος πρόεδρος ήταν σοβαρό πρόσωπο, κατάλαβε. Ετούτοι το κάνανε χωρίς να μου πουν κουβέντα. Και πριν σαράντα χρόνια η ίδια δουλειά έγινε. Και επί χούντας κινδύνευσα να συλληφθώ γιατί η άρνηση μου να πάρω το βραβείο θεωρήθηκε τότε αντίσταση κατά της χούντας. Και η πιο δημοκρατική κυβέρνηση να μου το έδινε θα το αρνιόμουν. Ρώτα με τίποτε άλλο γιατί μπαίλντισα με αυτά. Πήγαινα στο δρόμο, με σταματούσαν άγνωστοι και με φιλούσαν. Μου έλεγαν έχουμε ανάγκη από τέτοια, δεν το κάνουμε για πλάκα. Φοβούμαι ότι στο μέλλον θα χειροτερέψει το πράμα.
